woensdag 20 september 2023

Maastricht tot het einde.... Pieterberg op en weer af!

Vandaag was het tijd voor het laatste stukje, dus op naar Maastricht. Het was nog lekker rustig in de stad waardoor we konden genieten van de diverse gevelstenen boven de deuren op het stukje richting het OLV plein.
Na een kop koffie op het plein bij de kerk, gingen we richting fort St Pieter.
 Daar voelt het echt al buiten de stad en daar begint ook het klimmen en dalen weer. Hond los, lekker windje... Genieten van de uitzichten over Maastricht.

Je komt bij een uitzichtpunt over de groeve met een uitleg over de Oehoe die daar broedt en de natuur. Wat een mooie plek!
 Even verder doorgelopen naar het volgende uitzicht waar je ook naar beneden kunt. 
Miko vond dat punt niet zo fijn en krabbelde al snel terug tot hij weer vaste grond onder zijn pootjes had.. 
En vervolgens sta je dan bij het officiële eindpunt met het foto momentje.
 Het is volbracht! 7 jaar geleden ben ik begonnen, veel alleen gewandeld, vanaf 2019 met mijn hond Miko. Soms vergezeld door een vriendin, soms door m'n zus en zwager en de laatste etappes door m'n zus. Overnacht bij VodF, in huisjes van vakantie parken soms in een hotel. De meeste etappes van noord naar zuid, maar soms andersom omdat dat beter uit kwam. En af en toe een sprong in de route om dan later het overgeslagen stuk alsnog te lopen.
Het was een afwisselende wandeltocht en ik heb genoten van de natuur. 
Tsja, en nu? Nog even geen idee. Er ligt nog een stukje kustpad te wachten... Misschien het trekvogelpad? Ik kijk wel wat er op m'n pad komt. 

Maar voor vandaag... We moeten nog wel even doorlopen, terug richting Maastricht! Ook een mooi stukje als afsluiting, met nog even een afdaling, een klimmetje en een mooi uitzicht over Maastricht en het dorpje St. Pieter. 

 Tot slot een kopje koffie met vlaai bij Bergrust en toen was het echt voorbij.
 Pieterpad, ik heb van je genoten! Misschien tot ziens, maar dan van zuid naar noord. 

maandag 18 september 2023

Valkenburg richting Maastricht

Vandaag weer een stukje dichterbij het einde gekomen. We zitten in een huisje op de Cauberg. Daarvandaan via een onverharde weg richting boscafe Tivoli gelopen om daar de route weer op te pakken.
Dat eerste stuk is dus naar beneden... Fijn, maar dat betekent ook dat we uiteraard ook weer ergens naar boven moeten. Tsja ook dat is onderdeel van het mooie Limburgse landschap.
Vanaf Tivoli gaat het door het bos, langs de Geul. Miko wil al snel het water in, maar de kanten zijn vrij hoog/steil en het water stroomt hier en daar behoorlijk door. Ik roep hem dus elke keer terug, wat hij niet zo leuk vindt. 



Dan maar de heuvel op, denkt hij. Tsja en dan moet je ook weer ergens anders naar beneden! Pff, dat was wel even spannend maar hij kwam zonder kleerscheuren (lees gebroken pootjes) weer beneden.

Uiteindelijk lieten we de Geul achter ons en gingen we dieper het bos in via een pittig stijgend pad. 


Bovenaan aangekomen staken we al snel de rijksweg over in Berg en gingen we op pad naar Terblijt. We hoopten dat we bij de Bonte Haan (dicht op maandag en dinsdag) even konden uitrusten op het terras. Maar helaas, het hek was dicht. Gelukkig stond er een paar honderd meter verder een bankje op ons te wachten. Mooi plekje voor een korte pauze.
Het volgende stuk ging ook weer naar beneden, we genoten van de mooie doorkijkjes en van de geluiden van de schapen op de achtergrond.

Gelukkig was het modderige pad redelijk begaanbaar, we hebben nergens echt problemen gehad maar dat zal een paar dagen terug wel anders geweest zijn! 

Bij het informatie paneel besloten om door te lopen tot de eerste bushalte in Maastricht op de Vijverdalseweg. Het was nog vroeg en we hadden lekker doorgelopen. 

Dus we hebben Bemelen links laten liggen en zijn doorgegaan naar de volgende pagina, kaart 48. Nog even genoten van de velden en toen stonden we al bij de asfaltweg. Lopen door buitenwijken is niet mijn grootste hobby, ook Miko vindt het niet heel fijn. 
Voor we het wisten waren we de weg van de bushalte al voorbij. Een snelle blik op Google maps gedaan en wat bleek : we stonden om de hoek van een bushalte en daar zou ook de 4 stoppen... Over 4 minuten! Dus even een sprintje, snel de ov kaart te voor schijn en we zaten in de bus terug naar het park. Wow, zo snel kan het gaan! 

Alles bij elkaar weer een leuke wandeling, afwisselend landschap, helaas zonder horeca die open is op maandag, maar dat wist ik gelukkig al. Nu nog 1 stuk te gaan, tot aan de Pieterberg. Dan kan ik dit pad afsluiten en op zoek naar een nieuwe uitdaging. 


zondag 17 september 2023

Back on the Pieterpad, Sittard naar Strabeek in 2 dagen. Deel 2

Het 2e deel van deze etappe is wat lastiger om georganiseerd te krijgen. Uiteindelijk hebben we een auto bij station Valkenburg gezet, met de bus naar Nuth en toen met de trein naar Spaubeek. Je moet er wat voor over hebben, maar het geluk was met ons: ondanks de vertraging in verband met het verkeer haalden we net de overstap in Nuth, even een sprintje om op te warmen..

In Spaubeek konden we zo weer op de route stappen. Klein stukje langs de snelweg en daarna het veld in. We wisten dat er bij Aalbeek pas koffie zou zijn, dus we stapten redelijk door. Mooie omgeving, minder schaduw en minder bankjes in het begin. Bij Terstraten op een kei in de schaduw even gepauzeerd, natuurlijk stond er even verderop een bankje..😂

Langs het pad van de boze moeders, protest tegen uitbreiding van luchthaven, bereikten we de kruizing in Aalbeek. Vlak bij zit: Onder de Poort, heerlijke koffie en zelfs gemaakt gebak, we hebben ervan genoten.


Naar Aalbeek gingen het door de velden richting Schimmert, herkenbaar aan de watertoren. Vervolgens kwamen we langs een appelboomgaard bij Groot Haasdal. Ook een perenboomgaard hebben we gezien. Jammer genoeg konden we er niet bij, maar het zag er wel lekker uit.




Via het Ravenbosch kwam uiteindelijk het einde in zicht. Nog even de laatste route wijziging volgen.... Huh, ergens klopt er iets niet! Nou ja, we kwamen waar we moesten zijn, maar volgens ons is de wijziging onnodig. 

Bij het einde van deze etappe is geen ov, dus we moesten nog even doorlopen richting het station. Dat is toch altijd weer een tegenvaller voor mij, ondanks dat ik het van te voren weet.... 

Ook dit deel van de etappe was mooi, anders als het eerste deel. Minder schaduw, meer open veld. Wij merkten dat het de 2e wandeldag was, we hadden minder energie in de benen. Ook voor Miko was het weer een behoorlijke tippel, maar gelukkig wel een aantal water mogelijkheden waar hij kon afkoelen.

We hebben weer genoten en ik kan weer een etappe afvinken. 

vrijdag 15 september 2023

Back on the Pieterpad, Sittard naar Strabeek in 2 dagen, deel 1

Nog 2 etappes te gaan, voor mij ongeveer 3,5 wandeldagen. Mijn Pieterpad loopt een beetje kris kras door elkaar, maar ik weet wel welke etappes nog open staan 🤗.

Dus een vakantie gepland in Valkenburg, huisje bij Landal op de Cauberg, samen met moeders, zus en hond. Omdat ik niet echt fit ben en voor mijn hond, heb ik genoeg tijd genomen zodat ik de etappes doormidden kan hakken.

''s ochtends de auto geparkeerd bij station Spaubeek en de trein genomen naar Sittard. Doorgelopen naar de markt, waar op donderdag ook markt is..., voor koffie, vlaai en wc.


Bij de bakker nog even een krentenbol gehaald voor onderweg en na de koffie met heerlijke vlaai op pad richting zuiden, de Kollenberg op. 

Fijn om meteen de natuur in te lopen, je bent het gevoel van de stad in 1x kwijt. Langs de 7 voetvallen, de Rosakapel loop je zo de berg op. Onderweg kwamen er diverse wandelaars achterop, 1 liep het pelgrimspad. En een lokale wandelaar die dagelijks een rondje over de Kollenberg doet... Petje af!


Via de velden kwamen we langs Windraak, jammer genoeg kwam er geen water uit de muur. Het bankje stond er nog wel, dus even kort gepauzeerd met water uit onze drinkflessen. 


De route liep daarna weer door een mooi natuur gebied richting de heemtuin. Daar even gezeten in de schaduw om de krentenbol naar binnen te werken. Nog 2 wandelaars op het juiste spoor gezet, die waren de route kwijt geraakt, gelukkig hoorden wij dat ze naar Sittard moesten en konden we ze de juiste weg wijzen.


Na de heemtuin ging de route richting Puth, daar de route wijziging gevolgd. Net na Puth kwamen we op een dalend pad, een "grub". Voor ons, uit het vlakke westen, een onbekend fenomeen. 


Aan het einde lag kasteel Terborgh op ons te wachten, tijd voor een langere pauze en een lunch. Genoten van de koffie, de tosti's en de gastvrijheid. 

Onze auto stond bij station Spaubeek, dus we hoefden niet ver meer. Het was een fijne wandeling met gelukkig veel schaduw. Ook Miko heeft genoten, hij kon grotendeels los lopen en naar hartelust snuffelen. 




zondag 20 augustus 2023

Wandelcombi Pieterpad en Hatertse vennen

 Ik heb onderweg naar het zuiden hier en daar een stukje Pieterpad overgeslagen. Meestal omdat het met het OV niet te regelen was of omdat hondjes niet welkom waren bij de accommodaties.

Nu was het tijd om weer een stukje bij te werken, dit in combinatie met een heide wandeling.

Ik had een trekkershut gereserveerd bij het Zeelandsche Hof, tussen Millingen aan de Rijn en Leuth. Daar is 1 hut beschikbaar voor mensen met een hond. Eerste plan was begin augustus, maar vanwege de weersvoorspelling (regen, regen, regen) heb ik het 2 weken vooruitgeschoven.

Mijn zus heeft al een aantal etappes meegelopen en ook ditmaal was ze van de partij. Zo gingen we donderdag ochtend  op weg, auto volgeladen, richting Millingen. Gelukkig konden we overal redelijk doorrijden en rond lunchtijd waren we in Millingen. Bij de Kookdoom geluncht en daarna en rondje door het dorp gelopen. Ook nog even een koffie gedronken bij Clevers, onze favoriete zaak in zuidelijk Nederland, ze zitten aan het water vlak bij het voetveer naar Pannerden.

Op naar de camping en onze trekkershut. Het welkom was koeltjes, de camping rustig met weinig voorzieningen. Onze hut is de laatste in een rijtje van 5, op zich wel fijn voor Miko, maar wel een eindje weg naar de wc. Dat is voor snachts wat minder, maar we vinden wel een oplossing..






Spullen uitgelaten, thee gezet en met Miko aan de wandel langs de weilanden. Hij vond het fantastisch, lekker jagen op muisjes tussen het gras!

De hut heeft 2 bedden, een tafeltje met 2 stoeltjes en een klein kastje waar een elektrisch kookplaatje op staat en een waterkoker. Ook is er een klamboe aanwezig.... En jawel, niet voor niets want het stikt er van de muggen. Gelukkig had ik een spuitbus en een muggenstekker mee, want met de klamboe lukte het niet (stuk, hing op de kussens, Miko snapte het niet), deze dus savonds maar weer weggehaald. We hadden smiddags al boodschappen gedaan, dus een simpele maaltijd in elkaar geflanst van kipfilet en een bonenschotel. Ivm de muggen zijn we al vrij vroeg binnen gaan zitten, het was gelukkig die dag niet te warm geweest. 

Na een doorwaakte nacht (de bedden waren niet echt comfortbel en Miko kon zijn rust niet vinden, maar gelukkig geen muggen) stapten we beiden op tijd uit bed. Miko uitgelaten en ontbeten. Ivm de verwachte warmte wilden we op tijd weg. Auto in Leuth geparkeerd bij de kerk. Daar de route opgepakt richting Groesbeek, rond 9.30 gingen we op weg.

Het eerste stuk liep langs de weg, daarna volgden we het fietspad wat onder de dijk liep. Gelukkig stond er bij de eerste opgang een bordje: voor het Pieterpad  2 opgangen verder doorlopen. Hierdoor konden we doorlopen tot de juiste bocht en daar de weg oversteken richting boerderij "de Snap". Langs de boerderij kom je bij een oude grensovergang (een groene grensovergang waar altijd vrij verkeer tussen inwoners van Leuth en Zyfflich is geweest). 






Via een brug loop je Duitsland in en de route gaat verder via een landweg naar het dorp. Bijzonder om te zien dat de omgeving veranderd zodra je de grens passeert, andere huizen, andere manier van land bewerking etc. Langs de kant van de weg zat een jongetje bij een tafel. Hierop lagen appeltjes, gratis meenemen, en mooie grote courgettes, alles uit de tuin van oma. Deze kon je voor 50 cent kopen. We hadden nog ruimte in de rugzakjes, dus deze jongeman heeft weer wat verdiend.

Zyfflich zelf is niet veel bijzonders, helaas was alles nog dicht. Dus we zijn doorgelopen. Uiteindelijk loop je het gebied van het Wyler meer in. Wat is het daar mooi en groen. Miko kon even kort het water in om af te koelen en wij konden een paar mooie plaatjes schieten. 








Langs het gebied loopt een drukke weg en daar aangekomen loop je Nederland weer in. Bij de Filosofenbeek even water gedronken en moed verzameld voor de beklimming van de Duivelsberg.

Ik heb vanaf hier al eerder gelopen en wist ongeveer wat me te wachten stond.. Stevig klimmen maar wat is het hier toch mooi! En daarna volgt natuurlijk de beloning: koffie met lekkers bij het pannenkoekenrestaurant. 




En toen door.. denk je na zo een klim af te dalen? Ja wel, een klein stukje, maar even verderop gaat het gewoon weer omhoog, omlaag en weer omhoog! 










We hadden de keuze om bij de Canadese begraafplaats de bushalte op te zoeken, maar besloten toch door te lopen naar Groesbeek om daar te gaan lunchen. Je ziet het gebied veranderen, loopt langzaam richting bewoonde wereld.



 Het laatste stuk door Groesbeek (de panoramaweg) hebben we afgesneden, we zaten er behoorlijk doorheen en lopen door een woonwijk is niet onze favoriet. En omdat ik hier al eerder had gelopen wist ik een beetje de weg.



Lekker geluncht op het grote plein tegenover het Stadhuis, vlak bij de bushalte. Helaas hadden we de bus net gemist en moesten we dus vrij lang wachten op het volgende busje naar Beek, waar we moesten overstappen. Ivm de zomervakantie rijdt er nl geen directe bus van Groesbeek naar Millingen. Uiteindelijk waren we om kwart voor 4 weer bij de auto. 

Allebei behoorlijk moe en warm, ook Miko had het wel gehad voor die dag. Dus terug naar de camping, lekker iets fris gedronken en gedoucht. Rond 6u zijn we naar Millingen gereden, weer gegeten bij de Kookdoom. Het was erg warm, maar het smaakte ons wel. De dag afgesloten met een soft ijsje en toen terug nar de camping. 





Daar een kopje thee gezet en toen naar binnen gevlucht... we werden echt lek gestoken! Dat is toch wel jammer want het was buiten nog behoorlijk warm en binnen niet echt fijn zitten. Uiteindelijk op tijd gaan slapen.

Na een iets beter nacht hebben we zaterdag ochtend besloten om de spullen in te pakken. De voorspelling was dat het nog warmer zou worden en na de muggen aanval van de avond ervoor zagen we nog een nacht niet zitten. Ik had gelopen wat ik wilde en kon dit stukje afsluiten. 

Maar we wilden nog wel graag een heide wandeling maken en zijn hiervoor naar de Hartense Vennen gereden bij Overasselt. Daar ligt een mooi vennen gebied en je  kan daar mooi wandelen. We begonnen met koffie bij het restaurant St Walrick. Daar vandaan loopt een route van 6,5 kilometer door het gebied. En wat is het ook daar mooi! De heide staat er schitterend bij dit jaar en gecombineerd met groen geeft dat schitterende uitzichten en doorkijkjes. 










Maar de temperatuur was pittig warm, er was weinig wind en we waren beiden niet echt goed uitgerust en dus niet fit. We waren erg blij toen we terug waren bij het restaurant. Doorweekte kleding en de tong op onze hielen. Daar genoten van een heerlijke pannenkoek als afsluiting van een paar vermoeiende maar leuke dagen.



Het is een mooi gebied en we hebben genoten van de natuur. Maar volgende keer ga ik toch weer voor iets  meer comfort: huisje/stacaravan/tuinhuisje/hotel. Kamperen is voor Miko niet je van het, veel te onrustig. En ook voor mij was het vooral vanwege het slechte bed en de muggen niet voor herhaling vatbaar. 

Maar deze etappe heb ik afgevinkt! Ik ben ondertussen gekomen tot aan Sittard (heb niet van alles een blog geschreven geloof ik). In september gaan ik daar de laatste etappes lopen. De Pieterberg komt in zicht.