Na een kop koffie op het plein bij de kerk, gingen we richting fort St Pieter.
Daar voelt het echt al buiten de stad en daar begint ook het klimmen en dalen weer. Hond los, lekker windje... Genieten van de uitzichten over Maastricht.
Je komt bij een uitzichtpunt over de groeve met een uitleg over de Oehoe die daar broedt en de natuur. Wat een mooie plek!
Even verder doorgelopen naar het volgende uitzicht waar je ook naar beneden kunt.
Miko vond dat punt niet zo fijn en krabbelde al snel terug tot hij weer vaste grond onder zijn pootjes had..
En vervolgens sta je dan bij het officiële eindpunt met het foto momentje.
Het is volbracht! 7 jaar geleden ben ik begonnen, veel alleen gewandeld, vanaf 2019 met mijn hond Miko. Soms vergezeld door een vriendin, soms door m'n zus en zwager en de laatste etappes door m'n zus. Overnacht bij VodF, in huisjes van vakantie parken soms in een hotel. De meeste etappes van noord naar zuid, maar soms andersom omdat dat beter uit kwam. En af en toe een sprong in de route om dan later het overgeslagen stuk alsnog te lopen.
Het was een afwisselende wandeltocht en ik heb genoten van de natuur.
Tsja, en nu? Nog even geen idee. Er ligt nog een stukje kustpad te wachten... Misschien het trekvogelpad? Ik kijk wel wat er op m'n pad komt.
Maar voor vandaag... We moeten nog wel even doorlopen, terug richting Maastricht! Ook een mooi stukje als afsluiting, met nog even een afdaling, een klimmetje en een mooi uitzicht over Maastricht en het dorpje St. Pieter.
Tot slot een kopje koffie met vlaai bij Bergrust en toen was het echt voorbij.
Pieterpad, ik heb van je genoten! Misschien tot ziens, maar dan van zuid naar noord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten