Dat eerste stuk is dus naar beneden... Fijn, maar dat betekent ook dat we uiteraard ook weer ergens naar boven moeten. Tsja ook dat is onderdeel van het mooie Limburgse landschap.
Vanaf Tivoli gaat het door het bos, langs de Geul. Miko wil al snel het water in, maar de kanten zijn vrij hoog/steil en het water stroomt hier en daar behoorlijk door. Ik roep hem dus elke keer terug, wat hij niet zo leuk vindt.
Dan maar de heuvel op, denkt hij. Tsja en dan moet je ook weer ergens anders naar beneden! Pff, dat was wel even spannend maar hij kwam zonder kleerscheuren (lees gebroken pootjes) weer beneden.
Uiteindelijk lieten we de Geul achter ons en gingen we dieper het bos in via een pittig stijgend pad.
Bovenaan aangekomen staken we al snel de rijksweg over in Berg en gingen we op pad naar Terblijt. We hoopten dat we bij de Bonte Haan (dicht op maandag en dinsdag) even konden uitrusten op het terras. Maar helaas, het hek was dicht. Gelukkig stond er een paar honderd meter verder een bankje op ons te wachten. Mooi plekje voor een korte pauze.
Het volgende stuk ging ook weer naar beneden, we genoten van de mooie doorkijkjes en van de geluiden van de schapen op de achtergrond.
Gelukkig was het modderige pad redelijk begaanbaar, we hebben nergens echt problemen gehad maar dat zal een paar dagen terug wel anders geweest zijn!
Bij het informatie paneel besloten om door te lopen tot de eerste bushalte in Maastricht op de Vijverdalseweg. Het was nog vroeg en we hadden lekker doorgelopen.
Dus we hebben Bemelen links laten liggen en zijn doorgegaan naar de volgende pagina, kaart 48. Nog even genoten van de velden en toen stonden we al bij de asfaltweg. Lopen door buitenwijken is niet mijn grootste hobby, ook Miko vindt het niet heel fijn.
Voor we het wisten waren we de weg van de bushalte al voorbij. Een snelle blik op Google maps gedaan en wat bleek : we stonden om de hoek van een bushalte en daar zou ook de 4 stoppen... Over 4 minuten! Dus even een sprintje, snel de ov kaart te voor schijn en we zaten in de bus terug naar het park. Wow, zo snel kan het gaan!
Alles bij elkaar weer een leuke wandeling, afwisselend landschap, helaas zonder horeca die open is op maandag, maar dat wist ik gelukkig al. Nu nog 1 stuk te gaan, tot aan de Pieterberg. Dan kan ik dit pad afsluiten en op zoek naar een nieuwe uitdaging.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten